|
|
Կյանքից մի պատկեր
Կյանքից մի պատկեր
Մատիտը դանդաղասահ խաղում էր նրա մոմե մատների մեջ, զգուշորեն ուրվագծելով մի չքնաղ պատկեր: Ժպտում էր նա, ասես իր փոքրիկ մասիկն էր դնում ամեն շարժման մեջ, ապրում էր հավերժական թվացող ոգորևության ուժով: Ջանում էր ամեն անցնող ակնթարթը անմահացնել, չկորցնել, չմոռանալ ոչինչ…
Սրտի դողացող թրթիռների արտացոլանքը թողնում էր ճերմակ էջին: Այնքա՛ն սեր ու գորով կար նրա աչքերում, անքա՛ն նվիրում ու սպասում, որ լռության էր մատնում բոլոր խոսքերը:
Հուսավառ էր նա, ամենազոր հավատով լցված, սիրատենչ թևեր առած սավառնում էր եթերային ամպերի գրկում, գիտեր` երբեք իր թևերը չեն կոտրվելու:
Արևի պայծառ շողերը շոյում էին նրա վարսերը ու մատիտի շարժումները դանդաղում էին, կարծես նա վայելում էր բնության հետ միաձույլ ապրելու իր տենչը:
Երջանիկ էր նա այդ պահին, ավելին երազել չէր կարող, սրտում սիրո անսահմանությունն էր, իսկ ձեռքերում սեփական ձեռքերից կերտված սիրելիյի պատկերը:
Խորիմաստ հայացք ուներ պատկերի տերը ու մի թեթև ժպիտ, որ խոստանում էր հավետ նրա կողքին լինել, թեկուզ հեռվից: Զմրուխտյա աչքերի փոթորկահույզ արտահայտության մեջ, ամփոփվում էր մի պատգամ, որ անկումերին հաջորդելու են վերելքները` բարձր, վեհ, երանելի………հարկավոր է ձգտել, չերկնչել և ոչ մի դեպքում:
Միայնակ է նա, երբեմն բաց է անում հնամաշ թուղթը, մի քնքուշ անուն է թռչում նրա շուրթերից ու մարում է օդում, ոչինչ չի կարող ասել, նկարն ամեն ինչ ասում է իր փոխարեն…….
|
Հոդվածների Խումբ: ՍՐՏԻ ԽՈՍՔԵՐ | Ավելացրել է: (15.01.2012)
| Հեղինակ: Հասմիկ Չախալյան 
|
| Դիտումներ: 2154 | Մեկնաբանություններ: 1
|
Ավելացնել Մեկնաբանություններ կարող են միայն գրանցված մասնակիցները [ ԳՐԱՆՑՈՒՄ | ՄՈՒՏՔ ] |
|
| ՀԱՇՎԻՉՆԵՐ |
Օնլայն Մասնակիցներ 1 Հյուրեր 1 Օգտվողներ 0 |
|
