ՑԱՎՈՏ ՍԵՐ
Սենտիմենտալ եմ դարձել ես
այնքան,
Լաց լինելու չափ դարձել եմ բարի,
ՈՒզում եմ գրկել պատահած
մանկան,
Հեզ ականջ դնել դողդոջ ծերերին:
Հարցնել՝ ո՞ւր է
հայրիկդ, բալիկ,
Որտե՞ղ է որդիդ, իմ տխուր եղբայր,
Ո՞ր օտար երկրում
կռիվ է տալիս՝
Ձեզ ապրելու փող ղրկելու համար:
Թռչնահար կանանց՝
վաթսունին հակված,
Որ դեռ ջանում են երևալ ջահել,
Մոտենալ, ասել.
"Ի՜նչ լավ ես հագված",
Ասել մի քիչ սուտ, բայց մոգիչ բառեր:
Ասել
կնոջն այս՝ դեռ սիրունատես,
Պայուսակներով ծանր բեռնված,
- Հերիք
Դուբայի ճամփեքը չափես,
Ինչ է թե տանը չմնան անհաց:
Դեսպանատան
մոտ՝ շվար խմբերին
Տրտում թախանձել՝ որդիս, մի' գնա.
Ձախորդ օրերը,
կասեր Ջիվանին,
Կուգան ու կերթան, էսպես չի մնա:
Որդուն կորցրած
մորը տեսնելիս
ՈՒզում եմ չոքել, մրմնջալ "Մեղա՜".
Աղետի գոտու
տարապյալներից
Ես եմ ամաչում ուրիշի տեղակ:
ՈՒզում եմ փարվել
մայր հողին, մարդկանց,
Չգիտեմ ինչո՞ւ՝ չչնջալ "ների՜ր"...
Սենտիմենտալ
եմ դարձել ես այնքան,
Լաց լինելու չափ դարձել եմ բարի...
| 
