* * *
Թաթիկներըդ լուսեղեն —
Լույս-թըռչնիկներ դրախտի.
Ճաճաչներով ոսկեղեն
Բույն կհյուսեն նոր բախտի։ Զմրուխտ թասով գինի ես,
Բույրըդ աշխարք է առել. Շուրթըս դիպավ շրթունքիդ
Աշխարքիս տերն եմ դառել։ Մազերըդ մեղմ փայելով՝
Ինքս ինձեն հեռացա,
Աչերիդ մէջ նայելով՝
Ողջ տիեզերք մոռացա...
| 
